Tahammülsüzlük

Lev Nikolayevich Tolstoy   der ki: "kötüler   bir gün kalkıp mutlu olmanıza dahi tahammül edemeyecek duruma gelirse,  onu bir daha hayatınıza değil sokağınıza dahi almayın.

Sizden istenilen imtina ile dikkat etmeniz gereken şeylerin üstüne karşınızdakinin saçma sapan davranışları ve dediklerini çiğnemesi kadar ahmakça davranışlara tahammül de etmeyin aşk meşk bunlar ciddi anlamda sabır işi gerektirir.  Tahammüliyet değil bu,  arada tahammül kelimesinin sözlükteki anlamı  "insanın kötü güç durumlara karşı koyabilme gücü kaldırma, katlanma"
size kötü olana siz niye katlanasınız? Özellikle böyle bir bencilce dönemde...

Modernizm ne buyuruyorsa hunharca yerine getirmelerine, sırf sevginiz hususunda ve bağlamında kanınızın emilmesine ne diye izin veriyorsunuz?
Sizde insansınız... İyi niyet, sevgi aşk insanı sevme gibi kavramlara klasik kalıp düşünce gözüyle bakanların aptalca yaşamlarına ne diye evrilme gösteriyorsunuz?
Ya bir aptal olun ya da özgün bir insan...
Takasa yalnızca sevgi tahammül edemez der üstat hayatınızı takas unsuru yapmayın karşılığında şişirilmiş bir sevgi balonu tutuştururlar elinize kala kalırsınız ortada...

Sevgi ve saygılarımla…