Hemen hemen hepimizin yarım bıraktıkları, veda borçları vardır hayatta; kimi aşkını yarım bırakmıştır kimi de okulunu yarım bırakmıştır. Mutlaka yarım bırakmışlıklar vardır.
En zor geleni de yarım kalan aşklardır hayatta. Siz siz olun yarım bıraktığınızı tamamlayın ölmeden. Yoksa yarım bıraktığınızı başkası tamamlarsa apışım kalmayın. İyi ya da kötü, bitirin yarım bıraktıklarınızı.
Bugün burada biraz da yarım kalan yanlarımızdan bahsedeceğim. Yarım kalmanın en kötü tarafı duygu durumumuzdur. Çünkü, her insan sevgiye muhtaçtır, daha doğrusu her canlı.
Bir çoğumuz yarım kalmışlıklarımızı, başka bedenlerde tamamlamaya çalıştı. Tamamlandık mı? Tabi ki de hayır. Atalarımız demiş olsa da “Çivi çiviyi sökmez”. Ya da acı acıyı su sancıyı kesmez.
Çiviyi çiviye söktüremeyenlerden biri de önceden tanıdığım Mustafa amca. Köyünde sevdiği bir kız varmış, kız da boş değilmiş Mustafa amcaya karşılıklıymış bu sevgileri. Hayaller kurulur, çocukların isimleri bile konulur. Gel zaman git zaman Mustafa amca askere gider, kızın babası fırsattan istifade kızı uzaklara gelin eder. Bizim Mustafa amca bundan habersiz, askerliği biter bitmez köyüne gelmek için yola çıkar, yüreği o kadar hızlı atar ki sevdiğini göreceği için, sanki duracak kalbi oracıkta, ölüm değildi Mustafa amcayı korkutan, sevdiğini görememekti. Heyecanla köyüne gelir, gelir gelmesine de Mustafa amca kötü haberi alır. Başkada bir haber alamaz sevdiceğinden. Mustafa amcanın orada dünyası kararır. Kimdir bilmez olur kendini.
Her gün su içtikleri çeşmenin başına gider benim Ayşe’m senden su içti mi hiç diye sorar bir umutla.
Benim, diyor adını söylemeden önce sevdiğinin, 38 yıl geçmiş ama hala kabullenememiş bu ayrılığı, soruyor gelene geçene Ayşe’mi gördünüz mü diye, umuda bak, delirtiyor insanı.
İnsanı en çok da böyle yarım kalmışlıklar yaralıyor, param parça ediyor.
Hayatta o kadar çok değerler var ki bir çoğunun adını bile bilmiyoruz. Bu dünyaya kazık çakacak değiliz. TUİK verilerine göre Türkiye’de kadın 81, erkek 75 yaşam süresi. Eee biz neyin kavasındayız? Önemli olan kimsenin kalbini kırmadan, dökmeden iz bırakabilmektir aslolan.
Empatinin E’sinden anlamayanlarla bitirmeyin ömrünüzü, kırıla yapıştırıla, bir gün bakmışsınız ki darmadağınsınız. O gün geldiğinde de kimse toplayamaz sizi. Sizden bir tane daha yok, Allah hepimize akıl vermiş, iyi kullanmak gerek.
SIDDIKA ERYILMAZ